Bio je i tada petak, 17. novembar, ali 1989. godine. Petak koji je u crno zavio brojne rudarske porodice iz aleksinačke opštine. Taj petak bio je i zadnji radni dan za 90 rudara prve smene koji su stradali u požaru u severnom reviru jame „Morava”. Sirena koja je tada označila nesreću bila je i poslednja koja se začula na Aleksinačkom Rudniku. Skoro tri i po decenije ne čuje se ni ona koja označava dolazak nove smene, niti rudarski pozdrav „Srećno”. Nakon ove nesreće, država je 1990. zatvorila rudnik koji je eksploatisan od 1883. godine, a aleksinački rudari svoje „uhljebljenje” našli su u drugim rudnicima u Srbiji.
Sećajući se stradalih rudara pre 34 godine njihove kolege, predstavnici rudnika i dva reprezetativna sindikata, kao i Mesne zajednice Aleksinački Rudnik, su danas na Novom groblju položili cveće na spomen obeležje u kompleksu gde je sahranjen veći broj tada poginulih kamarata.
Svih ovih godina nakon zatvaranja rudnika provejava pitanje hoće li Aleksinac ponovo biti grad rudara.
*Izvor Alpres Internet portal Aleksinac
Radnici RA”Vrška Čuka”Avramica su po ko zna koji put svojom solidarnošću dokazali da su dobri i vredni ljudi,uvek spremni da priteknu u pomoć! Iako malobrojni, uspeli su da pomognu i uključe se u realizaciju plana izrade mobilijara i uređenja dvorišta […]
